De laatste dag in Kyoto hebben we los van elkaar beleefd. Ieder had zo zijn lijstje met “te doen” en dus gingen we onafhankelijk van elkaar op pad. Wij begonnen met het gouden paviljoen, de Kinkaku-ji in het noord-westen van Kyoto. Iets eerder opgestaan om op een redelijke tijd daar te zijn. Eerst nog even gekeken waar de trein naar Matsumoto morgen vertrekt. Het kaartje blijkt te kloppen, we vertrekken van perron 0.
Een dagbuskaart gehaald en bus 205 gepakt. Het was nog een best stukje. Eenmaal aangekomen waren we wederom niet alleen. Het wemelde al van de gele petjes, hele schoolklassen dus. Kaartje gekocht, voor omgerekend 4 euro per keer kun je hier bijna overal naar binnen en wij moesten van de strenge regelaar linksaf om het Gouden Paviljoen te fotograferen. Ochtendlicht erop, tuin al gekleurd, het was weer raak, mooi om gezien te hebben. Het paviljoen was niet meer het origineel want dat is in 1950 door een 22-jarige monnik in de fik gestoken. Nog een stukje door de tuin en langs de stalletjes met souvenirs en we stonden weer buiten.
Met bus 12 via Gion naar Higashiyama gereden want daar wilden we de wandeling door het zuidelijke deel, zoals die beschreven staat in de Lonely Planet gaan doen. Eerste tempel was de Shoren-in, een tempel die door niet veel toeristen aangedaan wordt. Wat een beauty! Prachtige gebouwen met mooie tekeningen van verschillende kleuren azalea’s en een nog mooiere, rustige tuin. Helemaal zen daar!
Onze wandeling bracht ons via de Chion-in, moet ook mooi gezien het aantal bussen wat er voor geparkeerd stond, via het Marayama park via het volgens de reisgids mooiste straatje van Kyoto, de Ishibei-Koji naar de twee van de mooist gerestaureerde straatjes van Kyoto. De Ninen-zaka en de Sannen Zaka. Beetje heuvel op, trappetjes, heel veel mensen en heel veel kleine winkeltjes. Ergens middenin kwamen we Fred en Ria tegen die de wandeling vanaf de andere kant begonnen waren, erg leuk!!!. In een klein tentje een curry udon gegeten en onze weg vervolgd.
De Kiyomuzu-dera was de laatste geplande stop van deze wandeling en tevens de laatste tempel van ons verblijf in Kyoto. Ook weer heel bijzonder. Veel paartjes en vriendinnengroepjes in kledendracht wat het extra bijzonder maakte. We kunnen het ons wel voorstellen want het maakt het bezoek extra bijzonder. Voor we naar binnen gingen werden we door twee meisjes aangesproken of ze ons iets in het Engels mochten vragen, was weer leuk en snoepje toe. Het weer was prachtig, de kleuren van de bomen ook een aangezien het tempelcomplex op een heuvel ligt, hadden we prachtig uitzicht over Kyoto. Toen we bij de pagode van het complex stonden werden we aangesproken door een oudere Japanner die ons vroeg of we Engels met hem wilde spreken. Geen probleem natuurlijk . Zijn Engels was goed en hij vertelde dat hij selfmade man was wat het Engels betrof, bijzonder! Eenmaal buiten de tempel was het nog een hele toer om een bus te vinden die nog plaats had. Bij de vijfde was het raak en al hangend in de ringen zijn we naar het station gereden. Een kopje cappuccino gehaald bij de Starbucks, de electronica winkel wat langer bezocht en toen naar het hotel. Ria en Fred zaten al met een wijntje op het observatiedek van onze verdieping. Bij gekletst en daarna koffers ingepakt. De avond zijn we geëindigd in hetzelfde restaurant als waar we begonnen zijn. Curry met naan dus op de vierde verdieping van de shopping mall tegenover ons hotel. Prima zo!
Mogen wacht ons een treinreis van ongeveer 4 uur door de bergen naar Matsumoto, eerst nog een nachtje de op de proef gestelde ledematen te rustte leggen.