Tokyo grotendeels droog

Vandaag gaan Ria en Fred naar de vismarkt en Jan-Willem en Lisette doen een rondje musea. Het verhaal begint dus wederom bij het ontbijt om half negen. Ria en Fred zijn dan al lang op pad want voor de vismarkt moet je vroeg uit de veren. Koffie links laten liggen, we halen straks wel een echte.
Om half tien met de JR richting Ueno, het station wat we goed kennen aangezien ons hotel er 5 jaar geleden om de hoek lag. We lopen het Ueno park in en wandelen naar de Starbucks toe. Op het terras genieten we naast de cappuccino van de vele mensen die door het park lopen. Tweede stop is het Metropolitan Museum of Art waar een Monet tentoonstelling is. 90 schilderijen uit het Marmottan Monet museum te Parijs worden nu hier tentoongesteld. Het is een regenachtige dag en dus hebben alle Japanners hun paraplu mee. Buiten de musea zijn lange rekken geplaatst waar je je plu kunt parkeren en later weer op kunt halen met het nummertje wat bij de stalplaats hoort. We kopen een kaartje en gaan eerst nog langs een kalligrafie tentoonstelling. De dame geeft ons een mapje met tekens en legt ons in vloeiend Japans uit wat het betekent. Als we het mapje na 10 zalen terug willen geven, is de dame ietwat verbolgen want het is een cadeautje. Beschaamd werken wij ons door nog 7 zalen kalligrafie waar ze ons op wijst en gaan dan richting de Monets. We zijn niet alleen maar hebben onze lengte mee dus zelfs in vijf rijen dik kunnen we alles nog prima zien en lezen. Een mooie tentoonstelling met werk wat wij niet (her)kennen. Schilderijen van zijn kinderen, verzamelde schilderijen van bevriende kunstenaars en schilderijen die hij aan het eind van zijn leven heeft gemaakt van zijn tuin. Alle schilderijen zijn aan het Marmottan nagelaten door Monets zoon die op 88-jarige leeftijd omgekomen is bij een auto-ongeluk toen hij een bloemetje naar het graf van zijn ouders bracht. Bijzonder dat deze tentoonstelling in Tokyo te zien is.
Tweede stop is het Museum of Western Art. Hier alleen de permanente collectie bekeken die grotendeels door de Japanner Kojiro Matsukata aan het museum is geschonken. Rijk geworden met scheepsbouw, gaan reizen door Europa, duizenden kunstwerken gekocht om later in zijn eigen museum, Shher Pleasures Fine Arts Pavillion, op te hangen. Helaas gooide de financiële crisis van 1927 roet in het eten waardoor het eigen museum er nooit gekomen is. De kunst werd na de Tweede Wereldoorlog door de fransen geconfisqueerd maar uiteindelijk in 1959 aan Japan terug gegeven en zo is het in dit museum terecht gekomen. Bijzonder verhaal en bijzonder mooie schildereijen. Sommige schilders zeiden ons niets maar Rodin, Miro,Picasse, Braque, Gauguin etc wel.
In het station van Ueno een broodje gegeten en aan de wandeling door Yanaka begonnen. Toen we het Ueno park uitliepen hoorden we muziek en zagen mensen in een rondje staan. Dakloze, vaak oudere, mensen die hier hun middagmaal kregen en naar de kapper konden gaan, het was een heel bijzonder gezicht hoe liefdevol en vol respect er met elkaar werd omgegaan.
Mijn collega Joke had ons deze wijk aangeraden en gelukkig stond er in de Lonely Planet een wandeling. Aparte wijk met een klein museum, Scai bath house waar 7 schilderijen hingen. Klein maar fijn, meer dan de moeite waard. De rest van de wandeling was ook leuk, veel begraafplaatjes, mooie herfstkleuren en aan het eind een grotere waar een begrafenis aan de gang was.
De JR terug naar Ikebukuro genomen en nog even door onze eigen wijk gelopen. Een HMV gevonden waar Jan-Willem nog twee CD's heeft gekocht. Ook een paraplu gekocht want het begon nu wel erg hard te regenen.

Om vijf uur zijn we moe maar voldaan terug in het hotel. Hlaf zeven afgesproken met Ria en Fred, even bijkletsen tijdens het eten.