Grand Canyon

Hoe ga je een dag beschrijven waar niks mis mee was? Ik ga een poging wagen. De wekker ging om 04.00 (AM dus). Om vier voor half vijf waren we beneden waar Ria een kop koffie voor ons had klaargemaakt , hoe lief en lekker. Daarna auto in en 3 minuten te laat (04.33 nog steeds AM) richting Grand Canyon. 58 mijl goed verlichte weg met waarschuwingen van overstekend wild. Bijna alleen waren we. Om half zes reden we het park binnen, helaas was er niemand om onze parkkaart aan te laten zien, helaas! Rechtsaf route 64 volgend naar de een na laatste stop voor de East Entrance (wij kwamen van South). Lipan view. Precies 06.00 (AM) waren we er. KOUD. Allemaal een of meer fleece aan en wachten totdat de zon de Canyon langzaam zou gaan verlichten. Wat mooi. De kleuren kwamen met het stijgen van de zon langzaam naar voren. Rood, groen, oranje enzovoort. We hebben er ruim twee uur doorgebracht. Jan-Willem op een rots, beetje ver weg, Ria en Lisette af en toe in de auto om wat op te warmen en Fred huppelend van links naar rechts om niks te missen.
De rest van de ochtend de uitzichtspunten terug naar de entrance bezocht. Wat een prachtige natuur. Het scheelde wel dat de zon volop scheen dus strak blauwe lucht en dat het absoluut niet druk was.
Kopje koffie bij Desert View en een maaltijd in de Village.
Daarna de westelijke kant van het park bezoctht. Dit kon alleen met de bus. Met z'n allen uitgestapt bij Hopi Point waarna Jan-Willem en Lisette teruggelopen zijn naar de Village (4 kilometer langs de rand van de Canyon) en Ria en Fred deels lopend en bussend via het uiterste westelijke puntje (Hermit's view) ook terug gegaan zijn naar de Village.
Om half drie waren we allemaal terug bij de busstop en was het mooi geweest. Fred heeft de terugweg naar Williams voor zijn rekening genomen. Een mooie weg met veel begroeiing. Veel meer dan we gedacht hadden. Net voor Williams de tank volgegooid in verband met de trip morgen naar Bluff.
Na even rust op de kamer gegeten bij Route 66 cafe (4 hamburgers) en nu helemaal klaar voor een goede nachtrust om te verwerken wat we vandaag allemaal hebben mee mogen maken. Niet in foto's en woorden te vatten maar voor altijd op ons netvlies.
Onze buurman in de kamer naast ons heeft een zware dag gehad, menen wij aan het gesnurk dat dwars door de deur zaagt te mogen afleiden.