van Hiroshima naar Kyoto

De dag begon prima. Op de 15e verdieping van het hotel met uitzicht op het Peace Memorial Park zalig ontbeten. Er was werkelijk van alles, wij lekker aan de japanse hap met miso soup, allerlei salades , koffie, sap etc. (voor hen die het niet konden laten een croissant en bacon and eggs maar dat mocht geen naam hebben).
15 etages hotel betekent dat de lift wat op zich laat wachten maar we stonden toch om kwart voor 10 buiten om de tram te halen. Het was wat proppen (4 Nederlanders met bagage telt voor 10 japanners zonder) maar het lukte. Na 13 stops kwamen we bij het station waar we ruim de tijd hadden om de Shinkansen naar Shin-Osaka te halen. Onderhalf uur slapen voor de een, sudoku oplossen voor de ander. De dames van de catering, de conductrices, alles ging als een knipmes dubbel in de deur tussen de coupes, zowel bij binnenkomst als bij weggaan, heel bijzonder en na anderhalf uur ook wel weer genoeg. Overstap op het perron van aankomst dus geheel relaxed en inmiddels gewend aan het "uw wagon 8 stopt hier als de trein 16 wagons heeft en daar als de trein 8 wagons heeft systeem, voor de goede ingang gaan staan.
Nog 15 minuten naar Kyoto en daarna 10 minuten naar het hotel. We verheugden ons allemaal de spullen uit te kunnen hangen want die ziten inmiddels 4 dagen in de koffers. Helaas, de kamer is klein en fijn en zonder kast. 3 hangertjes voor twee volle koffers dus een beetje stapelen.
Prima geluncht op het foodcourt van de shopping mall (indiase hap met naanbrood) en toen terug naar het hotel. Ria en Fred zijn op de kamer gebleven, Jan-Willem en Lisette zijn het Kyoto station gaan verkennen. 11 etages, winkelcentrum (Bijenkorf) erin, ook twee foodcourts, mooi gebouw met prachtig uitzicht. De verdiepingen onder de grond moeten nog even wachten (die zijn er ook nog).
Terug in het hotel plannen gemaakt voor deze bijzondere stad. Jan-Willem met de stadsplattegrond, Lisette met de busroute kaart. Dus dan krijg je conversaties van: op de kruising van de Shijo-dori en de Kawabata-dori en dan een stukje naar recht, daar bij Furumonzen en Shinmozen, dat moet net zoiets zijn als de 9 straatjes in Amsterdam.
Gelukkig moest er ook nog gegeten worden. Ria was helemaal uitgerust maar had nog wel een tikje meegekregen van de knipmesdames in de trein. Toen de lift dan ook begon te praten , sprak ze netjes terug en toen we beneden waren, draaide ze zich om, knipte naar de lift en liep weer verder. Zonde van de net opgedane mascara dit soort akties, wat een pret.
We hebben heerlijk spaghetti op Kyoto wijze gegetein in het foodcourt op de 11de van het station. Moesten wel in de rij want de restaurantjes zijn erg populair daar. Na een prima hap via het winkelcentrum (shortcut) naar het hotel waar we gebogen liggen over de plattegronden om te kijken wat we morgen en de dagen daarna willen zien. Het wordt kiezen want voor alles is niet genoeg tijd. Wat een luxe!!!