Naar Whistler

Vandaag schrijft JW

Keurig op tijd op, genoten van ons standaard ontbijt (emmer koffie + muffin), ik ga dat na de vakantie doorzetten. Weg met al dat gezonde gedoe, zo ouderwets). Gewoon een sloot koffie met een gebakje. Dan kan je de hele dag er weer tegenaan :^)
Op de terugweg snel even broodjes met cajun flavor turkey gehaald.

De zeer aardige meneer van de receptie regelde dat we de huurauto konden halen, parkeren in de hotelgarage, op ons gemak inpakken en dan pas uitchecken. We moesten wel de groeten doen aan zijn familie in Noordwijk die daar een restaurant hebben.

Auto gehaald, wat een bak, een Hyundai “iets groots”, in ieder geval geen compact. Een automaat, dus linkervoet goed weggestopt en alles met rechts. Bij het optrekken niet stiekem toch in de ‘olie roeren’. Is dus weer wennen, maar is te doen.
Handel ingeladen, afgerekend en op weg. Alsof je er al jaren wonen, de straat uit, borden gevolgd en den Highway 99 op, op naar het noorden naar Whistler.

Deze weg is zeker de moeite waard, Prachtig uitzicht op het water en de bergen waar nog sneeuw ligt. Op ons gemak, genoeg tijd om diverse keren te stoppen en van het uitzicht te genieten.

Eerste stop Porteau Cove. Mochten parkeren naast een busje met studenten geologie. Zij gingen lekker langs de kant van de weg naar rotsen staren, wij met onze broodjes op een pier met uitzicht op bergen, weids landschap, water, onbekende vogels en een ganzen familie. De mensen waren Canadees relaxt bezig met hun bootjes in het water te laten en ook een broodje te nuttigen.

Tweede stop de waterval van Shannon Falls. Heerlijk door een megabos gestruind, genoten van de rust (ook al was het redelijk druk, is het toch rustig), niet de 550 mtr naar boven geklommen en weer een broodje, kijken naar de waterval, naar de mensen die complete BBQ hadden meegebracht (+vuilniszak voor de rommel). Selfie gemaakt zoals dat in deze tijd hoort.

Hup in de auto en weer verder. Op de snelweg goed rekening gehouden met de fietsers die daar ook rijden. Hetgeen gebruikelijk is.

Derde stop. Langs de route wordt met een bord aangegeven waar een mooi uitzicht is. Hiervan gebruik gemaakt. Inderdaad een prachtig uitzicht. Het is hier niet alleen groen en rustig en mooi, maar heeft ook een overweldigende weidsheid. Je kunt het met Noorwegen vergelijken, maar dan veel groter.

Laatste stuk naar Whistler. Dorp van de Olympische winterspelen. Wat een grappig dorp. Het bestaat uit hotels, hotels, appartementen, winkels, hotels, restaurants, hotels.
Mensen komen hier voor maar één ding, sport! Hoog op de bergen ligt nog sneeuw, in het dorp is het groen groen groen met heel veel zon. Toch loop je tussen mensen met ski’s en sneeuwborden. Daarnaast zijn er de skateboarders, stuntfietsers en mountainbikers.

Het hotel zelf is keurig, we zitten op de 4de verdieping, met schitterend uitzicht. Mooie badkamer, 2 grote luxueze bedden, open haard, keurige keuken en een 2 persoons jakuzi in de woonkamer. Wat wil een mens nog meer.
Na kamerinspectie, door het dorp gelopen, boodschappen gedaan en waarachtig er was een door de staat gerunde drankwinkel (daar zijn de prijzen lager). Hier hebben we, voor Canadese begrippen, een paar biertje gescoord en in de supermarkt Italiaanse hap. Geen chips meegenomen, want 4 Euro voor een zakje werd ons toch te gortig. (dat schrijf ik, terwijl nog geen ½ uur later wij een ijsje met 2 bolletjes eten van CAD.5 per stuk, maar wel lekker!!!!) Dit was het toetje voorafgaand aan het avondeten.
Terwijl ik op het balkon dit verslag tik, kookt Lisette. Niet veel later eten we op het balkon met uitzicht op eindeloze naaldbossen. Heerlijke avond, de zon kruipt langzaam weg achter de bergen en wij gaan nog even luieren.