Stamp Falls , Sproat Lake en Wall Mart

Vanmorgen ging dus de wekker omdat we "maar" tot 0900 kunnen ontbijten en we het risico van te laat komen niet wilden lopen.
Ontbijt was geweldig, we waren de laatsten maar dat wisten we want de rest van de mensen in de Lodge heeft workshops over zalm en die zijn al vroeg uit de veren.
Heerlijk ontbeten terwijl Marla ons allerlei ideeën aan de hand deed voor wandelingen. Genoten van de tuin waar JW een kolibrie zag maar Marla niet wilde onderbreken in haar verhaal om hem/haar aan te wijzen.
Na yoghurt, granola, jus, blueberry cake, bananamuffin, fruit en koffie konden we er toch weer een aantal uur tegenaan en dus richting de Stamp Falls.
De zon brak net door toen we er waren dus de fleece kon in de rugzak. Leuke wandeling langs een woeste rivier met waterval waar de zalm zwemt om zich voort te planten. (helaas niet in dit jaargetij dus rivier en waterval zonder zalm voor ons). Aan het eind van het pad een ander pad gevonden en de heuvel afgelopen naar de andere kant. Daar was helemaal niemand te bekennen en dat zal de reden zijn geweest dat er een adelaar op een boom zat. Hij was redelijk ver weg maar gelukkig hebben we de foto's!! Heel bijzonder.
Heuvel weer op en terug naar de auto en Port Alberni. Sushi gehaald en die aan de baai opgegeten. Stond er gisteren heel veel wind, vandaag was het bijna windstil . Gelukkig maar anders had de wasabi en sojasaus in ons haar gezeten.
Tijdens het eten van de sushi liep er een meneer langs die naar ons gevoel naar de sushi stond te staren. Niks bleek minder waar, hij was op zoek naar zijn vader. Bijna alle bankjes die we tot nu toe zijn tegengekomen (ook tijdens de wandelingen aan de westkust) zijn voorzien van een herdenkingsplaatje met de naam van een geliefde. Deze heer was dus op zoek naar het plaatje met zijn vaders naam erop.
Na de lunch koers gezet naar de Wall Mart want die hadden we ergens gezien. Na enig rondrijden bleek hij er ook echt te zijn en dus hebben we ons een uurtje ondergedompeld in winkelen op zijn Amerikaans.
Daarna naar Sproat Lake. We waren er op de weg vanuit Ucluelet al wel langs gekomen maar deze keer dus voor het echie.
Lekker langs de oever van het meer gelopen, veel mensen waren wan hun vrije dag aan het genieten en dus over kids en honden in het water en ouders/baasjes erbij. Erg gezellig allemaal.
Ook zagen we een van de twee laatste blusvliegtuigen waar Marla ons over verteld had. Deze vrij grote watervliegtuigen (Martin Mars water bombers) werden gedurende 53 jaar lang ingezet bij brand en vertrokken dan vanaf Sproat Lake omdat daar genoeg lengte was om te starten (30 ton water in 22 seconden uit het meer te halen) en te landen. Helaas zijn de vliegtuigen afgeschreven voor dienst en ze gaan nu naar een vliegtuigmuseum in Florida.
Na deze wandeling nog een autotocht gemaakt langs het meer. Wat een prachtige huizen stonden daar, echt gigantisch.
Wat ons vooral opvalt os dat de mensen heel veel ruimte hebben maar daar heel verschillend mee omgaan. Er staan prachtige huizen, goed bijgehouden, prachtige huizen niet goed bijgehouden en daarnaast zijn er stukken land waarop allemaal grote trailers en caravans staan. Beetje vreemde mengelmoes.
Aangezien we genoeg burgers, fries, fish and chips gegeten hebben voor de rest van het jaar zijn we naar het enige Indiase restaurant gegaan waar we heerlijk gegeten hebben. Een biertje gehaald om het niet te vergeten en nu lekker op de kamer aan het bijkomen van weer een mooie dag.