Wild Pacific Trail en Florencia bay

Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen maar Jan-Willem knalde vannacht wel tegen de post van het hemelbed. AU. Bovenstaande vergelijking heeft niets met elkaar te maken.
De rest van de nacht verliep rustig en dus zaten wij rond half tien aan het ontbijt bij Zoe. De muffin van de dag en de scone van de dag bleken een goede start (koffie ook trouwens). Koers gezet naar de parkeerplaats van Brown Beach zodat wij deel twee van de Wild Pacific Trail konden lopen. 4 kilometer heen, dead-end en dus ook weer vier kilometer terug. Totaal geen straf want zelf het ontbreken van de zon kon niets afdoen aan de schoonheid van het pad. Weer overal bankjes, uitzichtpunten en platforms om van al het schoons te genieten. Op de heenweg hebben we daa veelvuldig gebruik van gemaakt dus de kilometer snelheid lag laag. Talloze foto's rijker kwamen we aan bij het eindpunt. In een rechte streep naar de parkeerplaats gelopen mede omdat Lisette's lichaam wat begon te protesteren tegen al die heuveltjes op en af.
De welverdiende luch ook bij Zoe genoten. Een soort kaneelwoepie voor JW en een Pecan-caramel-chocolade brownie voor Lisette. Korte stop bij het hotel waar de de vrouw van de eigenaar tegen het lijf liepen. Ze ging net verse bloemen op onze kamer zetten. Ze raadde ons het pad naar Florencia Bay aan. Ze was er zelf nog nooit geweest maar het moest mooi zijn.
Dus koers naar het begin van deze trail. Totaal maar 2.8 kilometer met de laatste 200 meter van de trail trap af en dus de eerste 200 meter van de terugweg 200 meter trap omhoog.
Bovenaan de trap kwamen we een mevrouw tegen die net van beneden kwam. We raakten ingesprek want ze hoorde dat we Nederlands waren en dat waren haar voorouders ook. Manlief kwam na enige tijd ook boven en zijn voorouders kwamen uit Friesland. De tweede dame had voorouders in Finland. Het werd een leuk gesprek maar de trap lonkte dus toen er nog meer mensen aankwamen werd het tijd om afscheid te nemen. Stevige handdrukken en doeii!
Trap af was een eitje, bay was mooi! Ietwat somber door het wolkenveld dat maar niet open wilde breken maar dat had ook wel weer wat. Daarna de trap weer op die eigenlijk best meeviel als je weer boven was.
Op de kamer een blikje bier gedeeld en rond zes uur naar de overkant voor het avondeten. De dame van het restaurant was erg blij ons weer te zien! JW ging voor de gegrilde vis burger met potatoe wedges en Lisette voor de fish en chips met coleslaw. Door een misverstand was er alleen fish, no chips en extra veel coleslaw. Beter zo!.
Na terugkomst nog wat pogingen gedaan om de zeeleeuw op de foto te krijgen maar die blijft stug wegduiken. Nog een nachtje hier, ontbijtje bij Zoe, misschien nog van Big Beach naar Brown Beach en dan 100 km bochten naar Port Alberni.